Dag 1
Vandaag begon de dag met een spannend verhaal: KuCo, Liesl en Jonas vonden een klein vogeltje in het kippenhok. Het vogeltje wordt nu verzorgd door dierenarts Sander want het had een gebroken pootje. Rond het nekje van het vogeltje hing een buisje met rare tekens en daaronder 'Groetjes Morse'.
Na wat opzoekwerk en een paar slimmeriken kwamen we tot de conclusie dat de tekens Morse-code waren.
Sim, Pin en Puk waren verdwenen, maar kwamen wild kakelend terug naar het kippenhok. Sim was haar mooiste pluim op haar poep kwijt, Pin had haar poot bezeerd en huppelde op één poot rond. Puk was gelukkig ongedeerd. Ze waren gevlucht voor een boos dier. Ze konden het dier beschrijven. Sim zei dat het een zwart pluimstaartje had dat onderaan wit was. ‘Het dier had haar dat een beetje grijsbruin was van kleur en vooraan twee lange tanden’ zei Pin. ‘Ik ben er zeker van dat het hele lange oren had met zwarte punten' vertelde Puk. 'Weet je het had 4 poten met 5 tenen.' Dit kon Sim weten want zij was gefascineerd door poten. Elke dag lakte ze haar nageltjes en het liefst in zoveel mogelijk kleurtjes. Zalig vond ze dat. Jonas vroeg hoe groot het dier was en ze vertelden dat het dier ongeveer zo groot was als Sim.
Tijdens de pauze aten we heerlijke bananen en mochten we net als Sim onze nageltjes lakken in mooie kleurtjes.
Het buisje mocht niet open want er zit een gif in. We verstopten het Fliflagif zodat het boze dier het zeker niet zou vinden.
Om het KuCo-huisje te beschermen leerden we ons territorium afbakenen. Dit deden we niet door, net als dieren, overal te plassen. We maakten een felgekleurde vlag met daarop in Morse-code onze naam en een hand dat stop zegt. Zo hopen we het boze dier af te schrikken.
Na de pauze wisten we niet goed meer wat we nog konden doen. Misschien moesten we toch maar eens in de kippenweide gaan kijken. Annelies zei 'Ik neem mijn katapult mee zodat we ons kunnen verdedigen'. Een aantal kinderen kenden een Katapult, anderen niet. Maken we er straks ook één? Iedereen vond dit een superidee. Voorzichtig stapten we in de kippenweide want je wist immers nooit. Hé wat hangt daar? Een stuk van een foto met een 8 bij. Al vlug wisten we dat we elk een stuk van een foto moesten zoeken. We maakten de puzzel, volgden de weg op de puzzel en ontdekten dat we om 14u iets uit de brievenbus moesten halen. Spannend...
In de brievenbus zat een oranje omslag met een brief. Het was een brief van de gevluchte mama en papa van Pipco (Het kleine vogeltje.). Ze vroegen om goed voor Pipco en het buisje te zorgen. In de brief stond dat we beter goed konden samenwerken als een team en dat Annelies daarbij zeker kon helpen. De mama en papa waren veilig bij ene meneer Zwarts. Meneer Zwarts zou morgenmiddag vermomd langskomen en snel terug verdwijnen. Enkel zo zou hij onze veiligheid kunnen garanderen. (Pipco heeft een zeldzame ziekte en moet een druppeltje op zijn vleugeltjes doen om te kunnen vliegen. Deze ziekte verdwijnt vanzelf met ouder worden.)
Dag 2
Er was vandaag heel veel te beleven in het KuCo-huisje. Annelies had 's morgens een tweede brief uit de brievenbus gehaald. In deze brief stond dat Pipco, het kleine vogeltje dat ze gevonden hadden, ontvoerd was bij de dierenarts. De papa van Pipco wou graag dat wij een portret maakten van zijn kleine spruit zodat iedereen mee zou kunnen helpen zoeken. Hij vroeg ook of we heel goed voor het Fliflagif zouden zorgen want dat boos beest zou niet opgeven. Als de paashaas van het gif krijgt, is er nooit nog Pasen.
We keken nog eens vlug op onze geheime plek en het buisje zat er gelukkig nog altijd in. We bakenden ons territorium of met onze vlaggen, maakten een pracht van een Pipco-portret, werkten onze katapult af en hielden het KuCo-huisje in de gaten... ('s Middags kwam namelijk meneer Zwarts...)
En ja hoor, daar was hij! Een man met een zwarte hoed, donkere bril, stok en lederen tas. Hij gooide een papier over het hekken en vluchtte weg. Op het papier stond een kaart met een rood kruis. We liepen van de ene opdracht naar de andere en kwamen te weten dat Baltazar 'De boze haas' heel verdrietig en kwaad was. Hij kreeg namelijk nooit paaseieren en wou de paashaas vergiftigen met het Fliflagif. We kregen ook het adres van de paashaas. We besloten samen om een brief te schrijven naar de paashaas zodat hij Baltazar kon uitleggen dat het een stomme vergissing was.
Onze brief naar de paashaas zit momenteel in de postbus. Hopelijk wordt hij snel gelezen...
En tussen al onze activiteiten door speelden we...
Dag 3
We startten de dag met het verhaal dat Annelies een jaar geleden vertelde tijdens het eerste kamp nl. KuCo's ei'.
Na het verhaal mochten we onze schoenen en onze jas aandoen om naar buiten te gaan, maar wat was dat? De deur van het KuCo-huisje was gesloten. Na een tip van Annelies startten we met de Escape-room die Baltazar had gemaakt. Enkel als we terug uit het huisje konden ontsnappen, zou hij Pipco vrij laten. We kregen 90 minuten om uit het huisje te geraken. Het was niet gemakkelijk, maar het is ons gelukt!
Na een pauze met heerlijke peer moesten we wachten op een volgend teken. Misschien bracht de postbode deze middag een brief? In afwachting maakten we konijntjes in origami.
s' Middags stapten we naar de brievenbus en er zat alweer een brief in. We moesten het buisje met gif begraven zodat niemand het nog terug kon vinden. Pipco had leren vliegen bij Baltazar en de paashaas en was daarna naar huis gevlogen. De mama en papa van Pipco waren ons eeuwig dankbaar.
Baltazar moest als straf elk jaar de paashaas helpen want wat hij gedaan had, was niet goed te praten. In elk geval zou Baltazar nu wel elk jaar Pasen kunnen vieren met paaseieren. De paashaas verontschuldigde zich tegenover Baltazar want hij was hem stomweg vergeten.
Tijd voor een paasfeestje...
Allemaal bedankt om er alweer een meer dan geslaagd paaskamp van te maken!